κουμπί

και κομπί, το (ΑM κομβίον)

νεοελλ.

1. μικρό κομμάτι από μέταλλο, κόκαλο, πλαστικό ή άλλη ύλη, κυκλικό συνήθως, αλλά και με διάφορα άλλα σχήματα, που στερεώνεται σε ρούχα ή παπούτσια και μπαίνει σε ανάλογη με το μέγεθός του σχισμή ή θηλειά για να κλείνει κάποιο άνοιγμα ή για διακόσμηση

2. καθετί που μοιάζει με τέτοιο αντικείμενο

3. τεχνολ. μικρό εξάρτημα στρογγυλού συνήθως σχήματος, με την πίεση τού οποίου επιτυγχάνεται η έναρξη ή η διακοπή ενός ηλεκτρικού, ηλεκτρονικού ή μηχανικού χειρισμού

4. φρ. α) «βρήκα το κουμπί» — βρήκα τον κατάλληλο τρόπο για να πετύχω κάτι

β) «τού βρήκα το κουμπί» — βρήκα το αδύνατο σημείο του

γ) «αυτά είναι τα κουμπιά τής Αλέξαινας» — σε περιπτώσεις που εμφανίζονται δυσχέρειες

μσν.

στον πληθ. τά κομβία

τα κρόσσια

μσν.-αρχ.

πόρπη, αγκράφα.

[ΕΤΥΜΟΛ. Ο τ. κουμπί < κομβίον (υποκορ. τού κόμβος), με κώφωση (-ο- > -ου-) και κλειστοποίηση (-μβ- > -μπ-)].